Ara bitti...

Cemil Meriç demiş ki , "İnsan zekası çevresinden tiksindiği için sanata ve felsefeye sığınır."

Yıllardır alıp durduğum "Neden blog yazıyorsun?" "Neden özelini google çöplüğüne açıp duruyorsun?" gibi soruların cevabı belki de bu sözde kilitleniyor.

Yazmak, sanatın en geniş hali. Seviyorum da yazmayı. Yazılanları okumayı da keza... 

Zaman içinde insanların iç yüzleri açığa çıktıkça, hayal kırıklıklarım üst üste dosyalar halinde yığınlar olup biriktikçe içimde yazmaya daha çok ihtiyaç duydum hep.

Yazdıkça düşünüyorsun tabi... Düşündükçe de yazıyorsun... Daha iyi yazmaya başladığında daha iyi düşünmeye başladığını anlıyorsun filan.

Neyse...Sözün akıbeti şu ki, çok iyi düşünemediğimi sandığım bir dönem yazmaya ara vermiştim. O ara bitti.

Yeniden başlıyoruz, hadi bakalım ;)

Şimdi şu Ahmet Kaya şarkısını dinleyin tamam mı ? 
Ne samimi değil mi şu şarkısında Ahmet Kaya ? 
Hep sonradan...diyor hep sonradan... Çok bilirim ben, şıp diye bilirim, hemencecik biliveririm demiyor. 
Hep sonradan diyor, hep sonradan gelir aklım başıma...
Keşke bu kadarcık  samimi olsa olabilse bu çağın dilleri.
Ama nerdee... 

Güzel akşamlar olsun dostlar...