Soma

Güne gözlerimi açtığım ilk andan itibaren, rutin yaşantıma devam edemez durumdayım...Gitmem gereken yerlere gidemedim, bişeyler yiyip içmeyi aklımın ucundan geçiremiyorum... 

Sorular soruyorlar, konuşup bir şeyler anlatıyorlar; duyma yetisi çalışıyor ama reaksiyonlarım cılız. 

Aklımda Soma... 

Zaten öncesinden beri sıcak bakmadığım madencilik sektörünün son kanama  noktası olan Soma...

Biz burda konuşup tartışırken dünden beri orda toprağın bilmem kaç metre altından canlar teker teker bedenleri terk edip uçuyor öte aleme. 

Kimseye laf anlatacak mecalim yok, isteğim de yok... "Allah deme , kader deme!" diye üzerime gelenlerle de savaşacak gücüm yok.İçim yanarken, parça parça erirken yüreğim, savaşçı rolünü oynayamıyorum tuhaftır.

Rabbimiz, tevekkülden önce tedbiri öğütlemiş. Peygamberiyle örneklendirmiş. Çalışmayı, üretmeyi seven takdir ve teşvik eden bir Peygamberle ideal çizgiyi önümüze koymuş. Bunlar benim metodlarım...Bunları yol haritası olarak nazarımıza sunan Mevla "kader" deyip geçeni niye sevsin şimdi ? 
Kaderimizde sabitlenmiş olan  ölüm , evlilik v.s. konular dışında değişkenlik gösteren detaylar için  şahsımıza verdiği cüzi iradelerle ne yapacaktık diğer türlü ? Sağlık için doktora gidin diyen Rabbimiz, çalışma koşullarının olası tehlikelerden uzak tutulması için gerekli tedbirleri de alın der tabiki. 

Bunları biliyoruz da... Önyargı duvarlarını yıkamadığımız için anlatamıyoruz.

Neyse ya.

Daha fazla yazamıyorum , yazamayacağım.

Rabbimiz en güzeliyle muamele eder, hem ihmal sonucu orda canını yitiren canlara hem de geride kalanlara... 

Ha bi de, bu işte mesuliyet altında olup da "ihmal ya da kast" ile canların yitip gitmesine neden olan herkese hak ettiği muameleyi gösterecektir Rabbimiz.

"Akıl" potansiyelini daha fazla kullanıp , Rabbin rızasına kavuşmak ümidiyle... 

Başımız sağolsun...