Zaman Döngüsü...

Dün sabah işe yürüyerek gelmeyi tercih ettim; doğduğum kasabanın sokaklarını adımlamak,Karıncalı dağın eteklerine yaslanmış yaylalardan gelen temiz havayı ciğerlerime çekmek için...Arabamın oto parfümüne alışan bünye kendine geldi,dinlendi sanki...Yolda gördüğüm tanıdıklarla eşe dosta göz kontağı kurup selam veren ruhum, araba camının çeperlediği dünyadan kurtulmuş olmayı kutladı benim iradem dışında adeta :) Bunu daha sık yapmalıyım şu içerdeki mutluysa eğer diye düşündüm sonra,ayaklarımın ağrıması fiziksel varlığımın derdi o düşünsün.Çoğu şeyi içerdeki ruh yönlendiriyor sonuçta ,onu memnun etmek lazım değil mi ya...Evle dükkan arası oldukça uzun bi mesafe olmasa hergün bunu yapmak isterdim ama sabah uykumun nankörlüğü yüzünden yola oldukça az zaman ayırmak işime geliyor çoğu zaman :)

Gelirken karşıma çıkan bu evden kareler almamak yakışmazdı Tazekahveye :)
Yaşanmışlık, taşa ahşaba bürünmüş dikilmişken önüme içerdeki de yürüyüp gitmeme izin veremezdi zaten hiçbişey yokmuş gibi...
Osmanlı döneminden kalma olduğunu zannettiğim bu yapı kaç aileyi ağırladı kimbilir taş duvarları arasında.Ne çok mahremiyete ev sahipliği yaptı,ne çok derdi dinledi yada neşeyle yankılandı taş duvarları kimbilir.Pırıl pırıl yeni inşa edildiği senedeki hali canlandı gözümde.Oldukça heybetli yapısıyla saygın birilerinin olduğunu tahmin edebilmek zor değil...O dönemin balkon görevini gören ahşap kısmı nasıl da muntazam işlenmiş ve asırlar atlatmasına rağmen hala nasıl da ayakta ...
Farkındalık günleri diye ifade ettiğim ramazan, tezahür etmişti sanki ruhuma daha önce belki de bir milyon kere önünden geçip gittiğim bu ev, şimdi zaman döngüsünü yüzüme çarpıp "geçip gidemezsin" diyordu ...İçinde yaşamış yaramaz çocuklar,genç kızlar,hanım teyzeler,küskün yaşlılar dikildiler önüme geçit vermiyorlardı sanki...Gözlerim dolu bi kaç kare almakla vefa göstermek istedim ona.
Ama bu işi daha etraflıca yapan biri var Karacasu' da.Sevgili edebiyat öğretmenim Hüseyin Kuruüzüm.Kendini bu kasabanın tarihi eserlerini ve yaşanmışlıklarını tanıtmaya adamış olan bu değerli büyüğüm emeklilik günlerini kitap yazarak ve bu eserlerin araştırmasını yaparak değerlendiriyor.Teveccüh gösterip web sayfasının girişine benim testilerle ilgili yazımı da koyan bu hocamın adresi : http://www.üzümünkurusu.com/ Duygulu başyazıları gerçekten okunmaya değer :)

Ön cepheden çekilmiş hali,şimdilerin alçı yapılarla yakalamaya çalıştıkları estetiğin yıllar öncesinde zaten var olduğunu görüyoruz böylece...
Avlu kapısı...Az önceki saydığım ev sakinlerini girip çıkarken görüyorum; hüzünlü,neşeli,şaşkın,heyecanlı,koşuşturuyorlar...
Daha yakından ...Onlar yok şimdi ama kapı hala burda ...

Fazla melankolik bulabilirsiniz bu paylaşımı, ama etkileniyorum ben tarih konusunda ,aslında daha çok zaman döngüsü beni büyüleyen bişey galiba...Daha önce de sanal topkapı gezintimi paylaşmıştım sizlerle ve içimden dökülen mısraları...

Sevgiler herkese tarih kokan tazekahve sayfasından :)