Amcalar size neler oluyor böyle?

Dün gece iftara bir iki dakika kala apar topar Nazilli'ye gitmek durumunda kaldık...Eşimin rahatsızlanan bir akrabasının tam teşekküllü bi hastaneye yetiştirilmesi gerekiyordu ve bu tür konularda eşim hep ilk ortaya atlayan gönüllü olduğundan (iyi ki de öyle) bu görev bize düşmüştü...

Nazilli'ye kısa bir mesafe kala feci bir kaza görüntüsüne şahit olduk malesef.Bir otomobille bir kamyon çarpışmış otomobil adeta preslenmiş gibi dümdüz olmuştu.Tabi netice: 4 ölü,2 yaralı...
Bayrama bir kaç gün kala 4 can için bütün planlar,belki heyecanlar,mutluluklar,beklentiler,hayaller aynı otoyolda preslenip sonsuzluğa gömüldü dün gece...Hastaneye vardığımızda ise ortalık anam babam gününe dönmüştü çoktan;bir yerde, donup kalmış, bakışları soluk hasta yakınları, bi yerde, feryat figan bağırıp duvarları yumruklayan cenaze sahipleri ve biten hayatlar...Anlatılmaz yaşanır denilecek tek tecrübe, acı belki de ...Bizim için sıradan kaza haberi olan bir olay,bu sabah birilerinin yüreklerine zehirini akıta akıta yayılan acı aslında...Sevdiklerini kaybetmiş olmanın dayanılmaz basıncıyla açılmaya çalıştı o yakınların gözleri bu sabah...

Peki başlıktaki amcalar kimler mi? Anlatayım...Hastaneye götürdüğümüz yakınımızı tedavi ettirdikten sonra kasabamıza doğru yola çıkmıştık,kaza yerinden 5 dk.uzaklıkta bir benzin istasyonunda mola vermek amacıyla durduk.Benzin istasyonunda çalışanlar dahil herkesin kazadan haberi olmuştu.Gecenin getirdiği acı haberin kalpleri derinden yaraladığı yüzlerdeki şaşkın, üzüntülü ifadelerden belliydi...Yarım kalan cümleler ardından gelen derin sessizlikler...
Birden ardı ardına gelen korna sesleriyle irkildik,herkesin kafası aynı yöne çevrildi.Kazanın olduğu yönden gelen iki tır (kamyon da değil tır !) birbiriyle yarış edercesine kafa kafaya otoyolda yarışıyorlardı.Hız sınırını aştıklarına adım gibi eminim çünkü istasyonun önünden jet hızıyla geçtiler.Üstelik az önce gördükleri feci kazaya rağmen...İnanılır gibi değil,insanların bu tür felaketerden ders almayışları,sıradan bir gündelik detaymış gibi bildiklerinden vazgeçmeyişleri ...İstasyondaki bi kaç diline hakim olamayan tip, sözkonusu tır şoförlerinin ardından küfrü bastı,benim dudaklarımdan ise sanki sesimi duyarlarmış gibi "size ne oluyor amcalar?" sorusu döküldü...

Bize ne oluyor hakikaten ?
Sürücü olmak araçla özdeşleşip ego tatmini halini aldı çoğu bünyede...Adı üzerinde araç bu,beni ifade etmezz ki !Beni varacağım menzile götürmesi için kullandığım bir araç sadece.Tıpkı evde kullandığım sarımsak ezeceği gibi bişey...Neden trafikte bir diğerinin arkasında 5 dk. fazla kalmayı kişiselleştirip facia sollamalar yapılıyor? Neden yol vermemek için arkadakine, hız iki kata çıkarılıp felakete kapı aralanıyor ?
Canlar neden kendilerine hizmet etsin diye kullandıkları "araç"lar altında yitip gidiyor?
Nedenler,niçinler uzar gider ama gidenler geri gelmez ve "acı" hep yaşanarak öğrenilen bir tecrübe olarak kalır...Anlatılarak asla öğenilmez...

Tüm cenaze yakınlarına sabırlar dilerim,ölenlere ise Allah'tan rahmet... :(
Resim: Kaynak