Milk !

Geçtiğimiz haftalarda ben pc başında yine omurilik soğanıma kadar ekrana gömülmüşken :P:))) Ne demek istediğimi anladınız değil mi ? Yani hani sizin de şu an etrafınızca izlendiğinizde kolaylıkla aynı benzetme yapılabileceği üzere pür dikkat ekrana kilitlenmişken...Kulağıma bir hıçkırık sesi kaçıyor,hemen kaldırıp başımı bakıyorum; babam hıçkırarak ağlamaya başlamış. Allahım yine mi ?Çok duygusal çok :) Hemen koşuyorum yanına dizi dibine "Heeyy ne olmuş benim babama ? Ne oldu söyle bitanem ? " gibi laf kalabalığı yaparken bi parça daha ağlasın rahatlasın istiyorum aslında.

Yeterli zaman geçince elinde kıvrışan takvim yaprağını gösteriyor:

Bunları..diyor.Bunları okudum da ondan.Burdaki yazılanı o internette yazdığın kahveli bi yer var ya oraya,ya da gazeteye işte neresi olursa yaz tamam mı ? diyor...

Ah benim babam, canım yufka yüreklim yazmam mı hiç? ihmal eder miyim hiç ? Öpüyorum öpüyorum yaşlı gözlerinden... :))

Babama sözüm boynumun borcudur,buyrun dostlar...

Aaa ama durun!! önce şunu yeni bi sekmede açıp dinlemeye başlayın ! Evet şimdi oldu :) Hadi devam ...

Ebû Hüreyre (r.a.), bir hatırasını şöyle anlatır:

Kendisinden başka hiçbir ilah olmayan Allah’a yemin ediyorum; öyle za­manlar olurdu ki, açlığın şiddetinden karnımı yere yapıştırırdım, bazen de açlıktan karnıma taş bağlardım!

Yine böyle bir gün, sahabilerin geçtikleri yol üzerinde oturmuştum. Ebû Be­kir (r.a.) uğradı. Ona, Allah’ın kitabından bir âyet sordum. Beni alıp evine götürür ve karnımı doyurur diye bekledim. Götürmedi. Sonra Ömer (r.a.) geçti. Ona da bir âyet hakkında fikrini sordum. Maksadım, karnımı doyurmasıydı. O da benim açlığımın farkına varamayıp geçip gitti. Daha sonra Ebû’l-Kâsım (a.s.m.) geldi. Beni görünce gülümsedi ve yüzümden durumumu anladı:

“Ey Ebû Hüreyre!” dedi.

“Buyur, yâ Re­sû­lal­lah!” dedim.

“Peşimden gel.” buyurdu.

Ben de kendisini takip ettim. Re­sû­lul­lah (a.s.m.) evine girdi. Ben de içeri gir­mek için müsaade istedim. Müsaade verdi, içeriye girdim. Re­sû­lul­lah (a.s.m.) bir bardak süt buldu. Ailesine, “Bu süt nereden geldi?” diye sordu.

“Filan kimse hediye getirdi.” dediler.

Daha sonra, “Ey Ebû Hüreyre!” dedi.

“Buyur, yâ Re­sû­lal­lah!” dedim.

“Suffe Ashâbı’na git ve onları davet et. Onlar, Müslümanların misafirleridirler. Onların ne mal mülkleri ne de aileleri vardır.” buyurdu.

Peygamberimize (a.s.m.) bir sadaka geldiği zaman onlara gönderir, kendisi­ne bırakmazdı. Hediye geldiği zaman da onlara haber gönderir, kendisi de bir miktar alır, gerisini onlara verirdi. Ehl-i Sûffe’yi davet etmesi hoşuma gitme­di!

“Bu süt, Suffe ehline çok az gelir. Hâlbuki ben buna daha çok muhtacım! Bi­raz içip derman bulsaydım… Şimdi onlar gelecek. Re­sû­lul­lah bana emredecek, ben de bu sütü onlara ikram edeceğim. Neticede bana ya kalacak, ya kalmaya­cak!” diye düşünüyordum. Ancak Allah ve Resûlüne itaatsizlik edemezdim. Gi­dip onları davet ettim. Geldiler. İçeri girmek için izin istediler. Re­sû­lul­lah da (a.s.m.) onları içeri buyur etti. Eve girip yerlerini aldılar.

Peygamberimiz (a.s.m.), “Ey Ebû Hüreyre!” dedi.

“Emret, yâ Re­sû­lal­lah!” dedim.

“Sütü al, onlara ikram et!” dedi.

Bardağı aldım ve sırayla dağıtmaya başladım. Birine verince, kana kana içi­yor, sonra bardağı bana veriyordu. Bu şekilde Peygamberimize (a.s.m.) kadar geldim. Orada bulunanların hepsi kana kana içmişti. Peygamberimiz (a.s.m.) bardağı aldı ve elinde tutarak bana baktı. Gülümseyerek, “Ey Ebû Hüreyre!” de­di.

“Emret, yâ Re­sû­lal­lah!” dedim.

“Sen ve ben kaldık.” dedi.

“Doğru, yâ Re­sû­lal­lah!” dedim.

“Otur ve iç.” diye emretti. Oturup içtim.

“Yine iç.” diye emretti. Oturup içtim.

“Yine iç.” dedi. Tâ, “Hâyır, seni hak ile gönderen Zata yemin ederim ki, artık içecek hâlim kalmadı!” deyinceye kadar “İç, iç.” demeye devam etti.

En sonunda, “Bana ver.” dedi. Bardağı kendisine verdim. Allah’a hamd edip Besme­le çekti ve kalan sütü de kendisi içti.[8]

Küçücük bir köy halini alan koca dünyamızda, ihtiyaçlar,konfor ve lüks günden güne sınırlarını genişletirken, gözümüz önünde kalabalıklaşmaya ve aşikar gerçekleri görmemize engel olmaya devam ederken şükür ve hamdde zirvelerde yaşamayı nasip etsin Mevla...Ne kadar yapabiliyorsak o kadar gayretle.Dua niyetine ...

Sevgiler dostlar :)

Not : Babam mı ? O gün hemen tvde Akasya Durağı'nı filan açtım Ona keyfi yerine geldi bi süre sonra elhamdülillah :))))