12 Temmuz 2009 Pazar

Karar...

Dün geceki ağır yazı için tüm izleyicilerimden çok çok soryy...Ama gerçekten hüzünlü bi geceydi.
Şöyle ki: uzak diyarlardan bi iş teklifi aldım ancak haftalar önce aldığım bi kararla sıkıntılı bir hastalık devresi geçiren annemin yanında yaşama kararı almıştım.Eşimin de babası rahatsız olduğu için onun için de isabet olmuştu bu karar.Ve doğduğumuz kasabada yeniden bir düzen kurmaya başladık.Bizi buraya getiren amacın (ailelerimizin yanında olmak)kutsallığına bağlı olarak işlerimizde herşey de yolunda gitmeye başlamıştı.Dün gece gelen teklifle yine allak bullak oldum.

Fakat sanırım kalıcam...Annemi yalnız bırakamam.Hiçbir fırsat değmez buna.Onun gülen yüzünü görmek herşeye değer...

Bir balığın yemi gördüğü andaki hızla olmasa da verdim kararımı ve sabah güleryüzüyle geldi hayatıma :)

2 yorum:

  1. sonrasında ömür oyukeşkelerle yaşaaktansa hep üzülüp ağlaaktanca anacığının yanında kalmanizçok isabetli bir karar olmuş çünkü annenin yerini hiçbir şey dolduramaz asla tebrik ederim sizi

    YanıtlaSil
  2. Çok doğru Ayliz ben de senin gibi düşünüyorum ,para,mal,mülk asla bir insanın yerini tutamıyor.Bunu öğrendim hayatta...Teşekkürler canım,sevgiler...

    YanıtlaSil

Sen de yaz bişeyler...