Bir iftar daveti...

O'nunla bir iftar davetinde bir araya geldik önceki akşam. 

Ağır ablalarımızdan... 

Yanında falso yapmamaya çalışıyoruz filan.

İftar yapılıyor hep birlikte...

Bütün gün oruçluyduk, çay keyfi biraz da muhabbet hakkımız söke söke alırız modundayız.

Ablamız bizden kopuk... Eline kutsal kitabı alıp çekiliyor bir kenara.

Sabrediyorum sabrediyorum, dayanamıyorum.  (Dayanamayacağımı biliyordum) 

-E ama Ayşe hatun ? Biz muhabbet ederken sen Kur'an mı okuyacaksın şimdi ? 

Gülümseyerek başını kaldırıyor :

-Bugünler çok değerli, bir daha gelip gelmeyeceğini bilmiyoruz, Kur'an'ın bir harfine on sevap yazılıyor malum.Kaybedecek zamanımız yok.Rahmet yağmuru yağıp dururken neden mahrum kalalım ?  Hem yatsı okunur okunmaz hemen evlerimize hadi bakalım. Çayı her zaman içer, muhabbeti her zaman ederiz nasıl olsa.Ama  Ramazan geceleri bu işler için heba edilecek kadar değersiz değil. 

Sonra gidip yanaklarını öpünce ben, O'nu çok özlediğimizi ve bize biraz sohbet etmesini isteyince,balkona doğru çekiştirip en güzel yere oturtunca, çayını da emirvakiyle gidip hızlıca doldurarak yanına koyunca...

Biraz sohbet ediyor bize, uzak diyarları, iyi insanları, iyi istikballeri anlatıyor. Çizdiği tabloya bakarken yudumluyoruz çaylarımızı. Kafamıza takılan soruları sorup aydınlanıyoruz. Balkon serin, bütün günün hararetini  yaşamamış gibiyiz.

Çayların son yudumlarına vedaları iliştirip acele dağılıyoruz sonra. Bir an önce evlere varıp ilahi satırlara dalalım istiyoruz, rahmet yağmuruna ya da  :) 

Bir iftarı da işte böylece geride bırakıyoruz...