Kutup Yıldızı....

Hangi ay ışığıydı benimle yürümeye başladığın…Hangi göz gözü görmez bi alacakaranlıktı ki adımlarımın önüne ışık vermiştin bol keseden…Hatırlamıyorum birlikte yürümeye başladığımız gece hangi zaman dilimine düşer.Tek bildiğim en karanlık bi zamanda adım atmaya güvenim kalmamışken ışığının düşüvermesi oldu üzerime.Şimdi her yer aydınlık ve sen varsın yanımda yol arkadaşım.Kutup yıldızı…Kuzeyi gösterirsin değil mi daima ? Doğruları gösterdin sen de sadece bana kuzeymişcesine.Yönüme döndürdün…Adımlarım daha güvenli şimdi.Aydınlıkta adımlamak daha kolaymış bunu öğrendim, bi de ışığın geldiği yöne bakmak gerekmiş daima…

Bu yol, beni hayal dünyamın mutluluk dolu o ütopik ülkesine ulaştırırsa bigün.Sanma ki yürüyüşümüz biter Kutup yıldızı.Her zaman yön tayinine ihtiyacım olacak bi miktar.Benimle yürü olur mu , bak adımlarım sensiz nasıl tedirgin,sensiz nasıl kararsız…Sonsuzluk çivisiyle gökyüzü tablosuna asılmış değilmisin Kutup yıldızı.Sonsuz ışığını yolumdan esirgemek yakışır mı gökyüzünün en itibarlı yıldızına…Bak biraz da hoyratça atıyorum yeni adımlarımı.Çok fazla düşünmeden,hoplaya,zıplaya seyirten adımlar…Neden sence Kutup yıldızı ? Her yol Ankara diye değil tabi…Ne zaman rotamdan saparsam farkında olmadan bi sakin köşeye kilitler beni kendime getirirsin mutlaka diye güvenmişim sana.Pırpırlı eteğim,en az onun kadar coşkuyla dalgalanan yüreğimle birlikte uçuşurken gece ayazında ay ışığına anlatıp dalganı mı geçersin benimle ? Yoksa hala yıldız adımları mı bu çocuksu zıplayışlar senin gözünde?
Bildiğim tek şey: yön verdiğin,yol gösterdiğin hem de hiç karşılık beklemeden…

Yazan : Bir yazar adayı :)